Νοσταλγία
Νοσταλγική, γλυκόπικρη κ̆αι μισογκρεμισμένη, άμμαν κοντέψουσιν γριστούγεννα κ̆αι απομακρυσμένη... Κάτι συννεφκιασμένες -κ̆αι θολές!- πονούν με πας το στήθος, εν κ̆’ αθθυμούμαι, σφίγγουν με κ̆ι αν καταλάβω, ξέρω... Πεθυμημένη που πολλούς, μα γελαστή σε λ͜λίους, αμίλητη που κάμποσους κ̆αι ποθητή που αγρίους... Ταξίθκια -ΠΟΣΑ;- μακρινά, που μ’έβαλες να κάμω, να δείξω την αγάπην μου, μα οι δρόμοι σου χαμένοι... Κ̆ι αντάν κ̆αι ΄ξέβεις μες το φως, μισο-σκοτεινιασμένη, φουρτούνα τρικυμμιάζουσα, οργή σαντανωμένη, το πάθος κ̆αι το λάθος σου είχ̆ες τα μετρημένα, ποιός σ’είδεν κ̆ι έν εχόγλασεν το γαίμαν κ̆αι το δειν του; Αγκάλη μηάλη, μακρινή ‘ποξωρριζώσαν σε, αλήθκεια, κρήνη γλυκ̆ερή, ερέψαν κ̆ι εφκ̆αιρώσαν σε, ο μαστραππάς που ‘χ̆υώνωσες την μοίραν μου, π͜πεμένος, όφκ̆ερος, ξηασμένος, άκλαφταος, πλωτός κ̆αι κλωτσημένος...