Νοσταλγία

Νοσταλγική, γλυκόπικρη κ̆αι μισογκρεμισμένη,
άμμαν κοντέψουσιν γριστούγεννα κ̆αι απομακρυσμένη...

Κάτι συννεφκιασμένες -κ̆αι θολές!- πονούν με πας το στήθος,
εν κ̆’ αθθυμούμαι, σφίγγουν με κ̆ι αν καταλάβω, ξέρω...

Πεθυμημένη που πολλούς, μα γελαστή σε λ͜λίους,
αμίλητη που κάμποσους κ̆αι ποθητή που αγρίους...

Ταξίθκια -ΠΟΣΑ;- μακρινά, που μ’έβαλες να κάμω,
να δείξω την αγάπην μου, μα οι δρόμοι σου χαμένοι...

Κ̆ι αντάν κ̆αι ΄ξέβεις μες το φως, μισο-σκοτεινιασμένη,
φουρτούνα τρικυμμιάζουσα, οργή σαντανωμένη,
το πάθος κ̆αι το λάθος σου είχ̆ες τα μετρημένα,
ποιός σ’είδεν κ̆ι έν εχόγλασεν το γαίμαν κ̆αι το δειν του;

Αγκάλη μηάλη, μακρινή ‘ποξωρριζώσαν σε,
αλήθκεια, κρήνη γλυκ̆ερή, ερέψαν κ̆ι εφκ̆αιρώσαν σε,
ο μαστραππάς που ‘χ̆υώνωσες την μοίραν μου, π͜πεμένος,
όφκ̆ερος, ξηασμένος, άκλαφταος, πλωτός κ̆αι κλωτσημένος...