Παττιχάρης

 Τζ’ αν εμείνισκες τούρτζιε έσσω σου

Τζ’ αν εκάθεσουν τρικωμίτη στ’αυκά σου

Τζ’ αν άμπλεπες εθνάρχη νάκκον πιό τζει που την  τσιούππα σου

Χαράματα στην Μεσαρκάν μου εν να έφκαλλα παττίχαν άνυδρην, γλυτζιάν μέλι!

Μετά το μεσημέριν εν να επήεαννα για μπάνιο στο Golden Sands

Τζιαι μετά για φαΐ στο Ακταίον

Για περπάτημαν το απόγευμα στην Δημοκρατίας τζιαι καφέν εις το Edelweiss

Σινεμά στου Χατζηχαμπή τζαι μετά στο Perroquet για χορό

Τζιαι τη νύχτα να τζιοιμηθώ πας την ταράτσα του σπιθκιού στο χωρκό,

δίχα στρώμα, δίχα σσιεπάσματα, δίχα όνειρα, δίχα έννοιαν εις τον κόσμον ολάκερον

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Σπουδή στο Ανήκειν

       Η απάντηση άμμαν με ρωτά ένας ξένος «πόθθεν είσαι;» τζυλά εύκολα που τον νουν τζιαι το στόμα μου: «είμαι κυπραίος». Βέβαια, οι εγγλέζοι τζιαι οι γερμανοί συνήθως έχουν follow - up question για τούντην απάντηση: «που το βόρειο/τούρκικο ή το νότιο/ελληνικό κομμάτι;». Τζιαι φκαίνει λλίο το γαίμα πας τη κκελλέ μου, αλλά μετά θυμούμαι ότι εν έχουμεν εξωτερική πολιτική σαν χώρα τζιαι ότι συζητείται περί κυπριακού εν αποκλειστικά σε πλαίσια εσσωτερικής κατανάλωσης, γενικά ο μέσος κυπραίος σκέφτεται πολλά locally , τζιαι εν φταίει ο καημένος ο ξένος που το μόνο που ξέρει για την Κύπρο εν ότι εν μοιρασμένη τζιαι ότι καφκαλατίζουν θκυό ΝΑΤΟϊκές χώρες για ένα λαλλαρόροτσον μες το νερό. Έτσι συνήθως απαντώ «η μητρική μου εν τα ελληνικά» τζιαι χαμογελώ τζιαι ότι θέλουν ας καταλάβουν.      Άμμαν με ρωτήσει κυπραίος πόθθεν είμαι, εν λίο πιό περίπλοκο. Συνήθως απαντώ «είμαι λεμεσιανός», τζιαμαί που γεννήθηκα τζιαι μεγάλωσα. Πιό σπάνια τζιαι αναλόγως το crowd , μπορεί να πω «είμαστε πρόσφυγε
Read more

Άλλωσπως Πλάσμαν

               Καμμιά φορά μπαίνω σε τζιείνο το trance , ένηξέρω πως άλλωσπως να το περιγράψω, που εν σκέφτουμαι απολύτως τίποτε. Ακούω. Θωρώ. Παρατηρώ. Κλειδώννει το δείν μου, σαν το λαωνικό που φερμάρει, πας σε ένα σημείο τυχαίο τζιαι μες το κρανίο μου επικρατεί... ηρεμία. Τζιείνη την ώρα μπορώ να πεταχτώ σε πολλά μακρινά μέρη. Πάντα όμως τούντα μέρη εν απόμακρα τζιαι ήσυχα, χωρίς σκέψεις, χωρίς το βάρος της καθημερινότητας. Απλά υπάρχω τζιαι ταξιδεύκω με το νου μου. Αν εφκήκες ποττέ σ’ένα βουνόν έναν δειλινόν ήσυχο τζιαι απλά έκατσες πας σε ένα ρότσο τζιαι ανάπνευσες αέρα καθαρό χωρίς να μιλάς, να νεκατώνεσαι, να γυρεύκεις το κινητό σου για να φκάλεις στόρυ το view ... τζιείντο πράμα. Την τελευταία φορά που μου εσυνέβηκεν τούτον έβαλε με σε σκέψεις, έκαμεν με να συνειδητοποιήσω πόσον ξένος είμαι. Ξένος. Άλλωσπως πλάσμαν. Όι ξεχωριστό. Όι ιδιαίτερο. Όι σημαντικόν ή αξιόλογον. Άλλωσπως. Πολλά ευρωπαίος για την Κύπρο, πολλά ανατολίτης για την Ευρώπη, πολλά ευγενικός, πολλά αδέξιος κοιν
Read more

Η τέντα

 Οι γονιοί μου εζήσαν μες την τένταν μιαν εφτομάν, ένα μήναν, ένα γρόνον, εμέναν η τέντα όμως εν μες την ψυσιήν μου, εκόψαν μου τα χρόνια μου τα παιδικά που τον άμμον τζι' εσύραν μου τα μες τα βορβόπηλα...
Read more